ویکتوریا گیل، خبرنگار علمی بی‌بی‌سی | دانشمندان می گویند آب انداختن به تالاب های ساحلی می‌تواند فرصتی برای “همکاری با طبیعت” و استفاده از بالا آمدن سطح دریاها برای مقابله با تغییر اقلیم باشد.
مطالعه‌ای جاری در نواحی ساحلی اسکاتلند نشان می‌دهد که به طور بالقوه می توان کربن متصاعد شده توسط بشر را در گِل تالاب های ساحلی دفن کرد.
محققان در سال ۲۰۱۸ بخشی از ناحیه حفاظت شده موسوم به “اسکین فِلَتس آر اس پی بی” در نزدیکی فالکِرک را احیا کردند.
آلیسون لئونارد از موسسه حفاظت از محیط زیست “آر اس‌پی‌بی” گفت: “این ناحیه حالا دیگر کم و بیش از مرداب های شوری که برای صدها سال در این اطراف بوده اند قابل تشخیص نیست.”
خانم لئونارد توضیح داد که وقتی آب راهش را پیدا کرد “طبیعت به سرعت دست به کار می شود.”
او می گوید: “ما اینجا به خوبی می بینیم که حیات وحش چطور واکنش نشان می دهد.”
پروفسور ویلیام آستین از دانشگاه سن اندروز که احیای طبیعت این ناحیه را مطالعه کرده است توضیح داد که “باز کردن راه بازگشت آب دریا به اینجا” باعث ایجاد زیستگاه و فرصتی برای احیای به اصطلاح “کربن آبی” شد.
او گفت: “این کربنی است که در گیاهان و خاک ذخیره می شود. این مرداب های شور محل دفن کربنی است که در غیر این صورت به صورت گاز گلخانه ای در اتمسفر زمین پراکنده بود.”
او به بی‌بی‌سی گفت: “ما می توانیم گونه های گیاهی را در اینجا بشماریم، می توانیم حیوانات را بشماریم، می توانیم پرندگانی را ببینیم که اینجا آمده اند و در آب راه می روند.”
“اما علاوه بر تغییر مثبت در طبیعت، ما شاهد انباشت مواد ارگانیک غنی از کربن در خاک هستیم. برای همین است که این زیستگاه ها فواید زیادی برای ما دارند.”
او با نزدیک شدن به خط پایان در اجلاس اقلیمی کاپ۲۶ در گلاسگو اشاره کرد که حفاظت، احیا و حتی ایجاد زیستگاه های تازه تالابی می تواند ابزار ارزشمندی در تلاش های اسکاتلند برای رسیدن به حالت کربن-خنثی باشد.
او گفت: “این مکان بخشی از گاز گلخانه ای را برای ما جذب می کند. بنابراین برای رسیدن به تراز صفر خالص باید با طبیعت همکاری کنیم. البته همزمان باید از تصاعد خود بکاهیم.”
