مهدی حسینی، عکاس و مستند ساز خبر داده است که به مناسبت روز جهانی HIV فیلمی از زندگی چهار نفر مبتلا به این ویروس، منتشر خواهد کرد.
او در پیامی که به تریبون رسیده است گفته: «روز جهانی HIV نزدیک است. تصمیم گرفته‌ام فیلم مستند کوتاه از زندگی چهار نفر از این عزیزان را با رضایت خودشان به نمایش در بیاورم.»
او به کتابی که سال گذشته منتشر کرده است نیز اشاره داشته و از شخصیت‌های حقیقی کتاب و فیلمش «ماهرخ»، «مهسا»، «محمدرضا» و «سعید» اینطور یاد کرده است که آنها «با شهامت تمام جلوی دوربین آمده‌اند.»
حسینی ابراز امیدواری کرده است که اطلاع رسانی درباره HIV بتواند زمینه‌هایی مناسب برای آیندگان در ایران، فراهم کند.
یک سال قبل، زمانی که کتاب داستان نیست مهدی حسینی منتشر شد شرق درباره کتاب او نوشته بود:
هرچند که کروناویروس بیماری جدید و بسیار کشنده ای است، با این حال بیماری های ویروسی دیگری وجود دارند که برخی افراد در جهان، پیش‌تر به آن مبتلا و هم اکنون نیز افرادی به آنها مبتلا می شوند.
بیماری های ویروسی چون هپاتیت بی ، کرونا ویروس، ایدز ، انواع آنفولانزا (پرندگان، خوکی و …) و ابولا هریک می تواند، زندگی فرد را تا تحت تاثیر جدی قرار دهند.
با این حال هرچند که نباید به دلیل گسترش بیماری کروناویروس، از سایر بیماری ها نیز غافل شد و مبتلایان به آنها را به دست فراموشی سپرد، از سویی دیگر نیز باید اطلاعات لازم در خصوص بیماری های ویروسی را به منظور پیشگیری و درمان، در اختیار جامعه گذاشت تا شهروندان از اطلاعات کافی، لازم و درست در این خصوص برخوردار باشند.
مهدی حسینی عکاس و فعال اجتماعی، جوانی است که اقدام شایان توجه ای در این خصوص انجام داده و به گفته خودش، با صرف سال ها وقت و بدون حمایت دولت و سایر نهادهای مسئول، زندگی ۱۰ تن از نفراتی که به ویروس HIV مبتلا شده اند را به تصویر کشیده و در کتابی با عنوان «داستان نیست» منتشر خواهد کرد.
«داستان نیست» دومین کتاب مهدی حسینی است که (پس از کتاب “جنگ خاموش” پیرامون موضوع تحریم دارویی) منتشر می شود. این کتاب همزمان با روز جهانی ایدز (جمعه ۷ آذر ماه راس ساعت ۱۶) در نمایشگاهی مجازی با همین عنوان به آدرس http://doorbin.net/gallery/ رو نمایی و منتشر خواهد شد.
حسنی درباره این مجموعه عکس – پژوهش خود گفته بود: تفاوتی با هم نداریم؛ اگر از این زاویه نگاه کنیم که تمامی ما مبتلا به ویروس‌هایی شناخته شده یا ناشناخته هستیم، اهمیت این امر بیشتر نیز خواهد شد. که یکی از آنها ویروس نقص‌ایمنی است. ویروسی که تغییرات بسیاری را در جریان روابط اجتماعی افراد به وجود خواهد آورد. مردان و زنانی که در جریان ارتباط با یکدیگر مبتلا به بیماری می‌شوند و شاید کودکانی که از نوزادی و از بدو تولد، درگیر این ویروس شده اند. همگی در مراحل مختلف مبارزه با این ویروس نقص‌ایمنی مواجه هستند.
وی افزود: افراد مبتلا به ویروس نقص ایمنی به‌طوری است که آنها به مرور از جامعه پیرامونی خود طرد شده و در تعامل‌های روزانه خود با مشکلاتی روبه رو می‌شوند. از این روNGO ها و مراکزی برای همراهی آنان به اشکال مختلف سامان گرفته است. رفتار اقوام، دوستان، آشنایان و دیگر اعضای جامعه به دلیل عدم آگاهی از نوع بیماری و نحوه انتقال آن با افرادی که مبتلا به ویروس نقص ایمنی هستند، با رفتارهای تبعیض آمیز بوده فارغ از اینکه نوع بیماری و نحوه انتقال آن را بدانند.
و با توجه به اقدامات انجام شده، او معتقد است: اگرچه در سال‌های اخیر آگاهی سازی‌های بسیاری از طریق انجمن‌ها و مؤسسه‌ها و فعالیت‌های اشخاص مشهور در حوزه‌های مختلف انجام شده، اما تأثیر کافی را نداشته و نیاز به تلاش های بیشتر احساس می شود، که از ارتباط با بیماران مبتلا به این بیماری می توان به این موضوع پی برد.
حسینی تأکید دارد: گرچه هنوز نمی‌توان به آمارهای ارائه شده چندان دلخوش بود، اما نزدیک به دو دهه قبل آمار زنان نزدیک به یک دهم مردان بوده است و طی سال‌های اخیر انتقال از طریق تزریق مشترک در بین معتادان به مرور جای خود را به انتقال از طریق رابطه جنسی داده است. هر چند بررسی های پژوهشگر(عکاس) مجموعه فوق مربوط به دودهه گذشته است که بیشتر افراد از طریق تزریق مشترک آلوده شده و یا به همسران شان انتقال داده‌اند. در حال حاضر گویه های آماری درست تری وجود دارد که می توان فهمید آگاهی عمومی پیشرفت چندانی نداشته است، که این امر نشان از آگاهی بیشتر معتادان نسبت به این بیماری دارد اما سایر شواهد جای تأمل بیشتری دارد. تمایل برخی از جوانان به اعتیاد یا تغییر نوع تفریحات آنان شاهدی است بر این مدعی که نیازهای دوسویه بیماران و افراد جامعه همچنان پابرجاست و این نشان از عدم اعتماد عمومی است.
او درباره مجموعه عکسهای خود می‌گوید: مجموعه‌ی حاضر بیانگر وضعیت مبتلایان به این بیماری است که از طرق مختلف مبتلا به ویروس نقص ایمنی هستند. از تعداد ۲۰ نفر از جامعه آماری مورد مطالعه، ده نفر تمایل به همکاری و از انتشار تصاویرشان رضایت داشتند. آنها در جریان مطالعه، تحقیق و عکاسی درپنج سال مستمر گرد هم آمدند و همواره تلاش بر آن بوده که به واسطه حضور دوربین عکاسی از جامعه و رفتار طبیعی‌شان دور نشوند. پژوهشگر(عکاس) در صدد آن است تا آگاهی سازی عمومی برای شناخت این بیماری و زندگی جاری بیماران بدون هرگونه تبعیض و انگ شود.
تریبون اعلام می‌کند در صورت رضایت آقای حسینی حاضر است فیلم مستند درباره زندگی افراد مبتلا به HIV را منتشر کند.
